Στα φτερά της Ιστορίας, Μνήμη Ολοκαυτώματος

– Ελένη Χοντολίδου, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια στο Τμήμα Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

– Ξένια Ελευθερίου, επιστημονική υπεύθυνη του Εβραϊκού Μουσείου Θεσσαλονίκης

Join Zoom Meeting

Meeting ID: 873 7444 6463

Passcode: 388680

Για τα βιβλία:

«Τι είναι ένας κάμπος»:Το Άουσβιτς πετάχτηκε από την Ιστορία. Η βία όμως έμεινε εδώ. Και μας θυμίζει πως τίποτε δεν τελείωσε. Η Νάσια Διονυσίου με τη νουβέλα της μας αναστατώνει εκ νέου. Γνωρίζει πως οι άνθρωποι συνηθίζουν. Ακόμη και το κακό. Και συχνά, αντί να το πολεμήσουν προτιμούν να το ημερώσουν, να συμβιβαστούν μαζί του. Άλλωστε οι άνθρωποι σε έναν κόσμο που κατακλύζεται από ασύνδετες πληροφορίες, μπορούν να βλέπουν και ταυτόχρονα να μη βλέπουν. Μπορούν να ακούν και ταυτόχρονα να μην ακούν. Η συγγραφέας με τη νουβέλα μάς προτρέπει βίαια να μην επαναπαυόμαστε, να μην συνηθίζουμε. Λαοί που δεν θυμούνται αυτοκαταδικάζονται να πορευτούν προς την άβυσσο. (Μωυσής Ελισάφ, The Athens Review of Books, 09/04/2022)

«Μπερλίν»:Το Ολοκαύτωμα και οι διαδρομές του αντισημιτισμού, από τότε μέχρι σήμερα, είναι το κεντρικό σημείο που κινεί τη σκέψη και οργανώνει την αφήγηση. Το παρελθόν διαπλέκεται με το παρόν: ο σταθμός του Γκρούνεβαλντ από όπου ξεκινούσαν τρένα γεμάτα Εβραίους, το στρατόπεδο του Ράβενσμπρoυκ, μόλις λίγα χιλιόμετρα έξω από την πόλη, οι ένοικοι μιας πολυκατοικίας που ψάχνουν να ανασυστήσουν ένα ένα τα ονόματα και τις ζωές των Εβραίων που κατοικούσαν σ’ αυτήν… Επειτα, παρελθόν και παρόν γίνονται κουβάρι με την καθημερινότητα (ο Γερμανός συνδαιτυμόνας που βράζει για την προσβολή όταν μια Ελληνίδα ομοτράπεζη τον αποκαλεί «χερ κομαντάντ» και λίγο μετά «φτύνει τον αντισημιτισμό του») και το υποκειμενικό (ο Ελληνοεβραίος άντρας της Αντζης, ο γιος τους που πάει σε εβραϊκό σχολείο του Βερολίνου, οι συνεδρίες με τον ψυχαναλυτή της). Η Λίζυ Τσιριμώκου χαρακτήρισε το Μπερλίν «κράμα ημερολογιακής καταγραφής, δημοσιογραφικής έρευνας, αυτομυθοπλασίας, δοκιμίου ή σπουδής σε δεδομένο θέμα».(Στρατής Μπουρνάζος , ΕΦΣΥΝ, 16.07.2017)

«Μοιρασμένες αναμνήσεις»: Οι αναμνήσεις και τα μνημονικά κειμήλια μιας εβραϊκής οικογένειας της Θεσσαλονίκης που προδρομικά οδηγήθηκε στην έξοδο από τη γενέθλια πόλη της, μεταναστεύοντας το 1929 στη Γαλλία, σχετίζονται αυτονόητα με τους απόηχους της εβραϊκής τραγωδίας, αλλά επίσης και με την περιπέτεια του ευρωπαϊκού πολιτισμού.

Όμως οι Μοιρασμένες Αναμνήσεις της Μισέλ Βερνάν θέτουν πλαγίως και μέγιστης σημασίας ελληνικά ερωτήματα: Επερωτούν τον αυτάρεσκο εθνικό μας λόγο και ενσπείρουν στιγμές αμφιβολίας για την παγιωμένη εικόνα του συλλογικού εαυτού μας(από το οπισθόφυλλο του βιβλίου).